شیمیست های92 چمران

  معلم پای تخته داد می‌زد   صورتش از خشم گلگون بود و دستانش به زیر پوششی از گرد پنهان بود. ولی آخر کلاسی‌ها لواشک بین خود تقسیم می‌کردند؛ وان یکی در گوشه‌ای دیگر «جوانان» را ورق می‌زد.   برای اینکه بیخود های و هو می‌کرد و با آن شور بی‌پایان، تساوی‌های جبری را نشان می داد. با خطی ناخوانا بر روی تخته‌ای کز ظلمتی تاریک غمگین بود، تساوی را چنین بنوشت:   «یک با یک برابر است...»   از میانِ جمع شاگردان  یکی بر خاست، همشیه .......یک نفر...... باید بپاخیزد؛ به آرامی سخن سر داد: تساوی اشتباهی فاحش و محض است! ,کلاس درس,فقر,دانش آموز فقیر,معلم,گلسرخی, شعر معلم ...ادامه مطلب