طعم خیس اندوه....

همه اینها سخنانی است که من می دانم

از برای غم هر روزه ی من میگویی ٬ پر از شاید و ای کاش و اگر

پر نا باوری اند

به دلم می گویم

عازم یک سفرم ٬ سفری دور به جایی نزدیک

سفری از خود من تا به خودم

شاید این بار سفر ٬ چاره ی کارم بشود

شاید این وعده ی بیهوده به جایی برسد نیمه شبی...!